Amos Harl'in açıklamalarında dikkat çekici olan şey, işgalci rejim ordusunun yakın gelecekte Hizbullah'la yeni bir savaş ihtimalinden endişe duymamasıdır. Çünkü onlara göre Lübnan hükümeti ekonomik krizle çok fazla iç içe ve Lübnan'daki iç durum her bakımdan çok karmaşık. Lübnan vatandaşları açlığın eşiğinde. Ayrıca yeni bir hükümetin kurulması ülkeyi içinde bulunduğu derin krizden asla çıkaramayacak.

İşgal rejimi gazetesi, bu "sahte ifşaatlar" aracılığıyla Hizbullah tarafından mağlup edilen işgal ordusunun kırık ruhunu güçlendirmeye çalışıyor, ancak bu "ifşaatlar" işgal ordusunun moralini yükseltmek yerine onları büyük ölçüde zayıf düşürüyor. Ya da bu ifşaatlar, bu zayıflıkları örtmeden önce, bu rejimin sefil durumunu daha da görünür kılıyor.

Açıktır ki, bu "ifşaatların" skandalları bu kadarla sınırlı değil, işgal rejiminin Lübnanlıların ekonomik durumlarının sıkıntı içinde olmasından memnun olduğunu gösteriyor. Çünkü Hizbullah Lübnan milletinin bir parçasıdır ve onların durumu Lübnan milletinin durumu gibidir. Peki bu, "rejim  ifşaatlarına" göre çöküşün eşiğinde olan Lübnan'a karşı bir savaş başlatmak için en iyi fırsat mı?

Bu " ifşaatlardan" işgal rejiminin Hizbullah'la yüzleşmekten korktuğu görülüyor. Her ne kadar bu rejim, Hizbullah'ın Lübnan'daki korkunç ekonomik durumla meşgul olduğunu bilse de. Ki bu sıkıntılı durumu ABD, işgal rejimi, gerici Arap rejimleri ve Lübnan içindeki paralı askerleri oluşturdu. Tek başına bu bile Siyonist işgal rejiminin Hizbullah'la yüzleşme korkusunun boyutunu ortaya koyuyor.

Bu işgal rejimi ifşaatlarının diğer bir yönü ise  el-Celile'de Hizbullah'la yüzleşmek olan "Deforah" adlı bir askeri birliğin oluşumundan bahsetmesi. Bu, Hizbullah'ın Lübnan'ı bölgedeki ve dünyadaki en güçlü kötülükten koruyabileceği gerçeğinin düşman tarafından kabulü değil mi?!