Ehlibeyt (a.s) düşüncesinde mehdeviyet, kurtarıcılık , genel olarak insan düşüncesinde ahir’ul zaman, ortak dinler,  İbrahimi, tevhidi ve İslam dini  düşüncesinde ortak özelliklere sahiptir. Ehlibeyt metinlerinde sahip olduğumuz Mehdeviyet düşüncesi beşeri, dinî, tevhidî ve İslami fikir alanlarıyla ortak noktalara sahiptir. Ancak bu düşüncenin Ehlibeyt rivayetlerinde kendine has özellikleri vardır.

Bu özelliklerden biri Şii Mehdeviyetinde, Mehdeviyet’in tanımlanmış ve belirgin bir yol haritası olup açık bir geleceğe sahiptir. Ayrıca sadece dünyanın sonunda büyük bir kıyamet kopacağı söylenmiyor. Bu kıyamet kamil insan eksenindedir ki babası ve onun soyundan gelen kişiler bellidir.

Ayetullah Safi Golpeyagani’nin yazdığı ‘Muntehibul Eser’ kitabı Mehdevilik hakkındaki en iyi eserlerden biridir. Yazar burada  iki fırkanın eserlerini dikkatle gözden geçirerek cezbedici ve güvenilir olanları seçerek derlemiş ve kapsamlı Mehdilik teorisini açık ve doğru bir şekilde açıklamıştır.

Mehdeviyet normal bir teori olmayıp Şia inancına göre İmam Mehdi (a.s) ilahî semavi dinlerin beklediği, geleceği vaat edilmiş olan kişidir ve gelişi ile dünyayı adaletle dolduracak ve evrensel ilahî hükumeti kuracaktır. Bu büyük bir kıyamdır. Bu nedenle kapsamlı Mehdeviyet tablosu güzel düzenleme ve belgeler, bu asil kitabın önemli ayırt edeci özellikleri arasındadır.

Bu eserin diğer bir özelliği ise içtihad yöntemidir. Metodoloji, bazen ihmal edilen havzanın gurur verici bilimlerinden biridir. Bu kitap fıkıh, usul, kelam, ricâl ve dirayet esaslarına göre yazılmış içtihad sistem ve usulüne dayanmaktadır.

İslam devrimi henüz olmamışken 70 yıl önce bu taklid mercii orjinal kaynakları kullanarak Mehdeviyetin canlı, dinamik, aktif ve sosyal bir tefsirini sundu. Golpeyagani İslam’ın medeni ve dinamik olduğunu söyler. Bugün bile yaşam ve hareketliliğe sahip olabilen bir temeddündür.

Bu kitapta hikmetli ve müeddeb bir dil kullanılmıştır. Yazar uslübunun diğerlerinden farklı olduğu durumlarda başkalarının yöntemlerini eleştirir. Şii ve Müslüman filozoflarla karşılaştıklarında tartışma ve konuşma görgü kurallarına saygı duyar ve bazı durumlarda onların görüşlerini kabul eder. (iqna)