İmam Zeynel Abidin'in (a.s) Şehadeti
Emevî halifelerinden biri olan Ömer b. Abdulaziz de halifeliği zamanında onu şöyle eleştirmiştir:
O, yeryüzünü zulümle dolduranlardan biriydi.[2]
Bu zalim tağutun zamanında, büyük İslâm âlimi Said b. Cübeyr, Emevî valilerinin en acımasızı olan Haccac b. Yusuf es-Sakafî tarafından şehit edildi.
Velid, bütün insanlar içinde İmam Zeynelabidin'e (a.s) en büyük kini duyan biriydi. Çünkü İmam (a.s) yaşadıkça iktidar ve egemenliğe tamamen sahip olmayacağını düşünü-yordu.
Kuşkusuz İmam (a.s), büyük bir halk kitlesini etkiliyordu. İnsanlar hayranlıkla ve saygılarını ifade ederek onun ilmini, fıkıh bilgisini ve ibadetini anlatıp dururlardı. Meclisler, onun sabrına ve diğer özelliklerine dair menkıbelerle çal-kalanıyordu. İnsanların kalplerinde ve duygularında büyük bir yer edinmişti.
Büyük âlim Said b. Cübeyr de, onu görme onuruna nail olanlardan biriydi, onunla görüşmekten ve onun sözlerini dinlemekten büyük bir şeref duyardı.
İmam'ın (a.s) bu farklı ve belirgin konumunun ifadesi olan olguların tümü Emevîleri rahatsız ediyordu. Rahat u-yuyamıyorlardı.
Ona en büyük kini duyan da Müslümanların hâkimi ve Resulullah'ın (s.a.a) halifesi olma düşlerini kuran Velid b. Abdulmelik'ti.[3]
Zührî, Velid'in şöyle dediğini rivayet eder:
Ali b. Hüseyin bu dünyada var oldukça bana rahat yüzü yoktur.[4]
Nitekim tahta çıkar çıkmaz, İmam Zeynelabidin'e (a.s) suikast düzenlemeye karar verdi. Öldürücü bir zehri Medine'deki valisine gönderdi ve bu zehri İmam'a (a.s) içirmesini emretti.[5] Vali de onun bu emrini yerine getirdi.
Böylece İmam'ın (a.s) mübarek ruhu, şu dünyanın ufuklarını ilmiyle, ibadetleriyle, cihadıyla ve heva ve heveslerden arınmışlığıyla aydınlattıktan sonra yaratıcısının katına yükseldi.
İmam Ebu Ca'fer Muhammed Bâkır (a.s), babasının naşını defnetme ile ilgili merasimleri yerine getirdi. O güne ka-dar Medine'nin tanık olmadığı bir kalabalık tarafından kaldırılan cenaze Bakiu'l-Ferkad mezarlığına getirildi.
Tertemiz amcası, cennet gençlerinin efendisi, Resululla-h'ın (s.a.a) gülü İmam Hasan Mücteba'nın (a.s) kabrinin yanı başında bir kabir kazdılar.
İmam Bâkır (a.s), babası Zeynelabidin'in, Seyyidu's-Sa-cidin'in (a.s) mübarek naşını kabre indirdi ve son karargâhının üzerini toprakla örttü.
Selâm doğduğu gün, şehit edildiği gün ve diriltileceği gün onun üzerine olsun.
[1]- Murucu'z-Zeheb, 3/96
[2]- Tarihu'l-Hulefa, s.223
[3]- İmam Zeynelabidin'i (a.s) zehirleyen kişinin Hişam b. Abdul-melik olduğu kanaatinde olan tarihçiler de vardır. bk. Biharu'l-Envar, 46/153.
Aslında bu iki rivayeti bir noktada buluşturmak mümkündür. Şöyle ki: Birinin bu suikastı plânladığı, diğerininse uyguladığı sonucu çıkarılabilir.
[4]- bk. Hayatu'l-İmam Zeynulabidin (a.s), s.678
[5]- Biharu'l-Envar, 46/153; el-Fusulu'l-Muhimme, İbn Sabbağ el-Malikî, s.194
