1- Fussilet suresi, 37: “Gece ve gündüz, güneş ve ay, onun ayetlerindendir. Eğer Allah’a ibadet etmek istiyorsanız, güneşe de Ay’a da secde etmeyin, onları yaratan Allah’a secde edin.”

2-Necm suresi, 62: “Haydi Allah’a secde edip O’na kulluk edin.”

3-Secde suresi, 15: “Bizim ayetlerimize ancak o kimseler inanırlar ki, bunlarla kendilerine öğüt verildiğinde, büyüklük taslamadan secdeye kapanırlar. Ve Rablerini hamd ile tespih ederler.”

4-Alak suresi, 19: “Hayır! Ona (yalancı günahkâra) uyma, Allah’a secde et ve (yalnızca O’na) yaklaş.”

Secde ederken alnın mühüre, avuç içinin, dizlerin ve ayak başparmakların ucunun zemine iyice temas etmeleri farzdır.

Yukarıda belirtilen ayetler okunduğunda veya okuduğunuzda hemen secde yapmak farzdır.

Allah, Hz. Âdem’i (a.s) insanların atası olarak yarattıktan sonra, bütün meleklere Hz. Âdem’e (a.s) secde etmelerini buyurdu. Bütün melekler, itaat edip secde ederken, içlerinde İblis, cin taifesinden olduğu için kibir ve bencilliğini kırıp Hz. Âdem’e (a.s) secde etmedi. Beklentisi ise Hz. Âdem (a.s) bana secde etmeliydi, Mescud (secde edilen) ben olmalıydım, düşüncesiydi. Hz. Âdem’e (a.s) secde etmeyince Allah o İblis’i rahmet gölgesinin altından kovarak uzaklaştırmış ve o günden bugüne, kibir ve bencilliğinin bedeli olarak “lanetlenmiş şeytan” olarak bilinmektedir.