Hz. İmam Muhammed b. Ali (a.s), sekizinci imamın oğludur, en
ünlü lakabı Taki'dir. Bazen de Cevad ve ibn-ür Rıza lakabıyla anılır. Hicretin
195. yılında Medine'de dünyaya geldi. Şia rivayetlerine göre hicretin 220.
yılında, Abbasi halifesi olan Mu'tasım'ın tahrikiyle İmamın kendi hanımı olan
Me'mun'un kızı vasıtasıyla zehirlenip şehit edildi ve Kazimiye'de büyük babası
olan yedinci imamın türbesinin yanında defnedildi.
Değerli babasından sonra Allah'ın emri ve önceki imamların
bildirmeleri üzerine imamet makamına ulaştı. Babası şehit olurken kendisi
Medine'de idi. Me'mun'un emriyle hilafet merkezi olan Bağdat'a getirildi.
Zahirde birçok ilgi ve muhabbet gösterdiler. Hatta Me'mun, kızını imamla
evlendirip, imamı Bağdat'ta kalmaya mecbur etti. Bu vesileyle imamı içten ve
dıştan gözaltına aldı.
Bir süre sonra imam (a.s) Me'mun'dan izin alarak Medine'ye
döndü ve Me'mun ölünceye kadar Medine'de kaldı. Me'mun'dan sonra Mu'tasım
hilafeti ele geçirince, tekrar imamı (a.s) Bağdat'a çağırttı ve orada
gözaltında bulundurdu. Daha sonra Mu'tasım'ın tahriki üzerine İmam, hanımı
tarafından zehirlenip şehit edildi.[1]
[1]- İrşad- Müfid, s.297. Usul-u Kafi, c.1, s.492-497.
Delail-ul İmame, s.201-209. Menakıb-ı İbn-i Şehraşub, c.4, s.377-399. Fusul-ul
Mühimme, s.247-258. Tezkiret-ül Havas, s.358.