İmam Hüseyn'in (as) kıyamının mihverini ümmetin ıslahı ve ihyası oluşturur.

Ümmetin ıslah ve ihyası için en son aşama "Emri bil maruf ve nehy anil münker" ilkesidir.

Eğitim-öğretim, tebliğ, İrşad, tezekkür ilkeleri insanların ihyası için yeterli gelmediği zamanda "Emri bil maruf" merhalesine geçilerek ümmetin ıslah edilmesi gerekir.

"Emri bil maruf" ilkesinin son merhalesi kıyamdır.

Ümmetin ihyası ve ıslahı söz konusu olunca akla şu soru gelir; Ümmetin ölmüş olması veya fesada dalmış olması gerekir, peki ümmetin ölü toplum ve fasit toplum olduğunun nişanesi nedir?

Siyasi otoritenin tağut, batıl, zalim olmasıyla birlikte ümmet günahlar karşısında; zina, kumar, içki, hırsızlık, sömürü, adaletsizlik, yolsuzluk vb karşısında susuyorsa, sessiz kalıp bu günahları umursamıyorsa o ümmet ölmüştür demektir.

Ümmetin ölü olması ve ihya edilmesi gerektiğinin alameti, işte bu sessizlik, umursamazlık, vurdum duymazlıktır.

İmam Hüseyin (as) bu ölü ümmeti ihya etmek için kıyam etmiştir.

Günümüzde de İslam ümmeti peygambere hakaret. Gazze'deki zulüm ve katliam karşısında, fesat, sömürü, cehalet karşısında sesiz duyarsız ve umursamaz olduğu için ölüdür.

Ümmetin diriltilmesi gerekir, canlı olmayan bir toplum direniş gösteremez.

Cahil ve gaflette olan toplumu eğitim-öğretim tebliğ ve İrşad ile uyandırmak mümkündür.

Ama ölü bir toplumu tebliğ ile anlatmak ile diriltmek mümkün değildir. Tek yolu Emri bil marufun son merhalesidir.

İmam Hüseyin (as) işte bunu gerçekleştirmiştir.

Hüseyni matem meclisleri ölüleri ihya etmek içindir; Mersiye, sinezenler, ezadarlıklar ihya etmiyorsa bu merasimler Hüseyni değildir, sadece bireysel olarak uhrevi sevap almak içindir.

Vesselamu aleykum ve rahmetullah rahmetullahi ve berakatuh.