Kur’an’da tedebbür etmenin önemine oldukça geniş yer verilmiştir. Çünkü:

〉〉 Her kim Kur’an ayetleri hakkında tedebbür etmez ise, Allah’ın aşağılanmasına layıktır: “Onlar Kur’an’ı düşünmüyorlar mı? Yoksa kalplerin üzerinde kilitleri mi var?” 1

〉〉 Rabbani alim, işlerini Kur’an’a göre yapan kimsedir: “…Öğretmekte ve derinlemesine incelemekte olduğunuz kitap uyarınca rabbaniler (Allah’ın istediği örnek ve dindar kullar) olun.” 2

〉〉 İlahi kitapları ciddiyetle ele almak gerekir: “Ey Yahya, kitaba sımsıkı sarıl…” 3

〉〉 Her kim Kur’an’ı kendisinden uzaklaştırsa, kıyamet gününde Hz. Peygamber’in (s.a.a) şikayet edeceği kimselerden olacaktır: “Peygamber dedi ki: Ey Rabbim! Kavmim bu Kur’an’ı büsbütün terk ettiler.” 4

İmam Zeyne’l Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer tek olduğum zaman yanımda Kur’an olsa asla gariplik hissetmem.” 5

Hz. Emiru’l Müminin Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kur’an bir deniz gibidir ki hiç kimse onun derinliğine ulaşamaz.” 6

İmam Humeyni (r.a) ömrünün tümünü Kur’an üzerine tedebbüre ayıramamış olması hususunda müteessir olmuştur. 7 Molla Sadra da ‘Vakıa’ suresi tefsirinde benzer bir üzüntüyü dile getirmiştir.

--------------------------------------------

1 Muhammed, 24

2 Al’i İmran, 79

3 Meryem, 12

4 Furkan, 30

5 Usul’u Kâfi, c.2, s.602

6 Nehcu’l Belağa, 198. Hutbe

7 Sahife-i Nur, c.20, s.20