İmam Mehdi (a.f) beş yaşında iken (h. 260) imamet makamına erdi. Bu tarihten itibaren Küçük Gaybet'i bitene kadar “dört naip” diye bilinen elçileri aracılığı ile tanınmakta ve insanlarla iletişim kurmaktaydı. Son naibin vefatından (h. 329) sonra büyük Gaybet başlamıştır. Günümüzde de büyük Gaybettedir ve tıpkı hadislerin bildirdiğine göre İmam Mehdi’nin (a.f) zuhur tarihi hiçbir şekilde belli değildir. Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.a) İmam Mehdi (a.f) hakkında buyurmuş olduğu hadisler yalnızca Şia kaynaklarında yer almamış, bilakis Ehlisünnet’in kaynak kitaplarında da kayda değer sayıda nakiller yer almaktadır.

Şia inancına göre İmam Mehdi (a.f) ilahî semavi dinlerin beklediği, geleceği vaat edilmiş olan kişidir ve gelişi ile dünyayı adaletle dolduracak ve evrensel ilahî hükumeti kuracaktır.

Çeşitli yerlerdeki birçok mekân İmam Mehdi’ye (a.f) atfedilmiştir. Örneğin: Samerra şehrindeki “serdab”, Mescid-i Sehle ve Kum’daki Mescid-i Cemkeran. Bazı hadislere göre Gaybet döneminde de İmam Mehdi (a.f) ile görüşmek mümkündür. Büyük Şia âlimleri, bazı kişilerin İmam Mehdi (a.f) ile defalarca görüştüklerini kitaplarında nakletmişlerdir.

Hz. Resul-ü Ekrem’den (s.a.a) onun imamlığına dair çok sayıda rivayetler mevcuttur. Ondan sonra Müminlerin Emiri Hz. Ali’den (a.s) ve sonra tüm Ehlibeyt (a.s) imamları tarafından onun imametini ortaya koyan birçok rivayet de mevcuttur. Son olarak da on birinci imam olan Hasan Askeri (a.s) Şiaları ve yarenlerinin yanında oğlu İmam Mehdi’nin (a.f) imametini vurgulamıştır.[1]

Evrensel ıslah edicinin zuhuruna inanmak, Şia’ya veya öteki İslam fırkalarına has bir inanç değildir, bilakis gayrimüslim olan başka uluslar bile bu konuya iman etmişlerdir. Aradaki fark budur ki On İki İmam Şiaları, ıslah edici ve hidayete vesile olan kişinin, belirli ve bilinen bir kişi olduğuna ve hicretin 255. veya 256. yılında dünyaya geldiğine ve hâlihazırda yaşadığına inanmaktadır.[2]

En önemli beyan edilmiş akli burhanlar; fıtrat burhanı, lütuf burhanı, imkan eşref burhanı,illeti gaiye vb. bütün bu burhanlar İmam'ın (a.f) şahsını ıspat etme noktasında zayıf kalırlar. Çünkü burhanlar sadece kulli olarak İmam'ın (a.f) vücudunun olmasının zorunlu olduğunu ıspatlarlar, hazır olan İmam'ın şahsını değil.

Şia ulemasının Hz. İmam Mehdi'nin (a.f) imametini ıspatlamak için öne sürdükleri en önemli deliller nakli delillerdir, Hz. Muhammed'in (s.a.a) peygamberliğini ve Kur’an-ı Kerim'in kutsal kitap olduğunu ve Allah tarafından nazil edildiğini ıspatladıktan sonra Hz. Peygamber’den (s.a.a) gelen hadislerden ve Kur’an ayetlerinden İmam Ali’den (a.s) İmam Mehdi’ye (a.f) kadar olan oniki imamın imametini ıspatlamışlardır. Bazı deliller umumi ve külli olup İmam'ın vucudunun her dönemde zorunlu olduğunu göstermektedir. Bazıları da ferdi olarak oniki İmamın şahıslarını ve isimlerini zikrederek ıspat etmişlerdir. En önemli umumi deliller:

 1. İmametin süreklliği hadisi

2. Sakaleyn hadisi,

Ehlisünnet ve Ehlibeyt'in ortak kabul ettiği bu hadise göre 'Eğer Peygamberin ehlibeyti kıyamete kadar olmayacaklarsa, Hz. Peygamber'in (s.a.a) kıyamete kadar Ehlibeyte sarılın sözü manasız olacaktır'.

Kur’an-ı Kerim’de Ehlibeyt İmamlarının ismi açıkca zikredilmemiştir. Mesela İmam Mehdi'nin (a.f) adı gelmemiştir ama bazı ayetler zuhur asrına işaret ederek bu zamanın, ahir zaman İmam'ı ve hükümetiyle gerçekleşeceğini müjde vermişlerdir.

Allame Meclisi, Buharü’l Envar’ın 51. cildinde “tevil olmuş ayetler” bölümünde 'Kaimin Kıyamı' İmam Mehdi'nin (a.f) hükümetiyle alakalı 77 tane ayet ve bunlara bağlı 66 tane hadisi bir araya getirmiştir. Bu ayetleri 5 ana başlıkta toplayabiliriz.

*Geleceği önceden söyleyen ayetler, Hak olan dinin bütün aleme yayılacağı

'هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ كُلِّه'

Şirk koşanlar hoşlanmasada dinini bütün dinlerden üstün kılmak üzere elçisini size, doğru yolu gösteren (Kur’an) ve hak din ile gönderen O (Allah) dur.

Salihlerin yeryüzünde hükümet edecekleri, ayeti

 وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ

Şüphesiz biz Zikirden (Tevrat) sonra Zebur da da; hiç şüphesiz yer yüzüne salih kullarım varis olacaktır, diye yazdık.

Mustazafların, imamet ve veraset ayeti;

 وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ

Biz ise yeryüzünde güçden düşürülenlere minnetde bulunmak, onları önderler yapmak ve mirasçılar kılmak istiyorduk.

Ehli imanın hilafeti ve salih amel ayeti;

 وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ، إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا

Deki; hak geldi batıl yok oldu; hiç şüphesiz batıl yok olucudur.

---------------

[1]- El-Müfid, el-İrşat, s. 512.

[2]- Muzaffer, Mesailu İ’tikadi ez Didgahı Teşeyyü, s. 102.