Kasas/60

Kur’an’ı Kerim’de dünya ve yaşantısı farklı tanımlamalarla ifade edilmiştir. Ve Kur’an dünyaya yönelme ve dünyanın yanıltması hususunda insanları sakındırmıştır. Onlardan bazıları şöyledir:

1 – Geçicidir: “…dünya hayatının geçici menfaatine…”[1]

2 – Oyun ve eğlencedir: “Dünya hayatı ancak bir oyun ve bir eğlencedir...”[2]

3 – Az ve değersizdir: “… Oysa ahirete göre dünya hayatının yararı, pek az bir şeydir.”[3]

4 – Aldatıcıdır: “Dünya hayatı, aldatıcı metadan başka bir şey değildir.”[4]

5 – Kâfirlere gösterişlidir: “…İnkâr edenlere dünya hayatı süslü gösterildi…”[5]

6 – Mal ve evlatlar gösteriştir: “Mallar ve evlatlar, dünya hayatının süsüdür…”[6]

7 – Dünya hiç kimse için açılmayacak bir gonca gül gibidir: “Sakın, kendilerini denemek için onlardan bir kesimi faydalandırdığımız dünya hayatının çekiciliğine gözlerini dikme…”[7]

8 – Neden ahireti dünyaya satıyorsunuz? “Onlar, ahireti verip dünya hayatını satın alan kimselerdir…”[8]

9 – Neden fani ve geçici olan dünyaya razı oluyorsunuz? “…Yoksa ahiretten vazgeçip dünya hayatını mı seçtiniz?”  [9]

10 – Neden küçük ve geçici dünyada olmaktan mutlu oluyorsunuz? “… Onlar ise dünya hayatı ile sevinmektedirler. Hâlbuki dünya hayatı, ahiretin yanında çok az bir yararlanmadan ibarettir.”[10]

11 – Neden dünyayı ahirete tercih ediyorsunuz? “Onlar dünya hayatını ahirete tercih ederler, Allah’ın yolundan alıkoyup onun eğriliğini isterler…”[11]

12 – Neden dünyası abad olana göz dikersiniz? “Kâfirler içinde bazı kimselere verdiğimiz kat kat servete gözünü dikme, onlara üzülme; inananları kanatların altına al.”[12]

13 – Neden sadece dünyayı düşünürsünüz? “Bizi anmaktan yüz çevirenlere ve dünya hayatından başka bir şey istemeyenlere aldırma.”[13]

14 – Acaba dünyaya dalanlar yerlerinin cehennem olduğunu bilmezler mi? “Kim azgınlık eder ve dünya hayatını tercih ederse, şüphesiz, cehennem onun sığınağıdır.”[14]

Bu kadar uyarı dünyaya dalan insanlar içindir. Ayet ve rivayetlerde dünyaya tapıp ahireti satmak, gaflette olmak, kibirlenmek ve fakirlerin haklarını vermemek kınanmıştır. Ancak insan adalet ve insaf ölçütleriyle dünya hayatıyla ilgilenir ve diğer mükemmelliklerden ve ahiretten gafil olmayıp mahrumların hakkını eda ederse, ayrıca sahip olduklarını harcamada zulüm etmezse kuşkusuz böylesi bir mal varlığı ve dünyalık, fazl ve ilahi rahmetten sayılır.

ehlader

[1] - Nisa, 94

[2] - Muhammed, 36

[3] - Tevbe, 38

[4] - Al’i İmran, 185

[5] - Bakara, 212

[6] - Kehf, 46

[7] - Taha, 131

[8] - Bakara, 86

[9] - Tevbe, 38

[10] - R’ad, 26

[11] - İbrahim, 3

[12] - Hicr, 88

[13] - Necm, 29

[14] - Naziat, 38 – 39