Bu kelimenin manasının aydınlanması için tefsir ve lügat kaynaklarına başvurup, örnek olarak bir kaç tanım hatırlatacağız:

Ragıp İsfahani (ö.502.h-k.) “Müfredat”, adlı kitabında şöyle söylüyor: “Fesr kökünün manası, bir kelime veya kelamdaki makul manayı ortaya çıkarmaktır.”

Allâme Tabatabâi (r.a) “el-Mizan”, tefsirinde şöyle buyuruyor: “Tefsir, Kur’an ayetlerinin manasını beyan etmek, aydınlatmak, ayetlerin nişane ve hedeflerinden perde kaldırmaktan ibarettir.”

Merhum Ayetullah Hoi, “el-Beyan”, adlı kitabının özetinde, Kur’an’ı tanımak adlı bölümde tefsirin manasını; lafzın zahir olmayan batını manasını göstermek ve anlaşılmazlık perdesini kaldırmak olarak belirtmiştir.

Diğer bir yerde ise tefsirin manasını; Kur’an’ı Kerim’in ayetlerinin manasını aydınlatmak ve yüce Allah’ın maksadını açıklamak olarak getirmiştir.

a-Tefsir, belirginsizlikten perde kaldırarak ortaya çıkarmaktır.

b-Tefsirde konuşmacının sözünün hedef ve maksadı anlaşılır olmalıdır.

c- Beyan etmek, tefsir unsurlarındandır.

d-Tefsirde lafız veya kelamın manası aydınlanmalıdır.

Bu konuyla ilgili üç görüş vardır:

a- Bütün şartlara sahip olan müfessire caizdir. Çünkü muteber tefsirin kriterlerine riayet etmektedir.

b- Tefsir farzdır. Çünkü ilahi hükümleri ele getirmek, sapmayı önlemek ve doğru inanç tarzını anlamak, muteber tefsire bağlıdır.

c- Tefsir haramdır. Çünkü Kur’an’ın buyurmadığını, Allah’a ve Kur’an’a isnat etmek yalancılıktır.

Allah Resulü (s.a.a.) döneminde başlamış, İmam Ali (a.s.) zamanında derlenip toparlanarak kâğıda dökülmüştür.

Birinci kuşak (Sahabe):İbni Abbas, Abdullah b. Mesut, Cabir b. Abdullah Ensari, Ubey b. Kâb

İkinci kuşak (Tabi’in): Mücahit, Katade, İbni Ebi Leyla, Şabi, Suddi.

Üçüncü kuşak(İmamların (a.s.) sahabeleri):Ebu Hamza Somali, Eban b. Taglib (ö.141.h-k.) “Meani’l Kur’an”, kitabının yazarı.

Dördüncü kuşak: İmamların (a.s.) zamanına yakın olan Şia müfessirleri. Ali b. İbrahim Kummi, Fırat b. İbrahim Kufi, “Fırat tefsiri”,nin yazarı, Muhammet b. İbrahim Numani, “Numani tefsiri”,nin yazarı.

Beşinci kuşak: Merhum Şeyh Müfit (ö.409.h-k.) “el-Beyan fi Enva’i- Ulumi’l-Kur’an”, adlı kitabın yazarı.

Altıncı kuşak: Şia tefsirinde söz sahibi müfessirler. Seyit Murtaza Elemü’l- Hüda (ö.436.h-k.) Seyit Razi, Ebu Cafer Tusi (ö.460.h-k.)

Yedinci kuşak: Şianın bilimsel kalkınma dönemi, 7.8.9.10 ve 11. asırlar. Molla Muhsin Feyz Kaşani (ö.1352.h-k.)

Sekizinci kuşak: Şianın yeni müfessirleri. Şeyh Muhammet Cevad Belagi (ö.1352.h-k.) ‘‘Alau’r-Rahman fi Tefsiri’l-Kur’an’’ kitabının yazarı, Allâme Seyit Hüseyin Tabatabâi (r.a) (ö.1402.h-k.) “el-Mizan fi Tefsiri’l-Kur’an”, kitabının yazarı. Ayetullah Nasır Mekarim Şirazi, “Numune Tefsiri”, adlı kitabın yazarı.

            A-Lügat ehlinin görüşü

1-Ragıb, “Müfredat”, kitabında şöyle söylüyor: “Tevil, el-Evl kökündendir, asıl ve esasına dönüş manasındadır.

   Tevil, tefsir demektir. Öncelerde âlimlerin meşhur görüşünce tefsir, lafzın zahiri manasının tersi demekdi. Bu görüş genellikle günümüz âlimleri arasında daha fazla kullanılmaktadır.

a- Eğer akli ve nakli dayanak doğrultusunda olursa caizdir.

b- Eğer akli ve nakli dayanak doğrultusunda olmazsa caiz değildir.

c- Eğer kesin delil ve dayanak doğrultusunda olursa doğrudur.