Rasthaber - Siyonizmin kurucusu, 1666'nın kendine özgü Şeytani Mesihi Sabbatai Zevi'den günümüzün şeytani tecavüzcülerine, işkencecilerine ve İsrail'in çocuk katillerine giden yol inkar edilemez ve açıktır. Deccal'i işgal altındaki Kudüs'te dünya tahtına oturtmak niyetindeler ve yeterince kötü olabilirlerse bu projenin başarılı olacağını düşünüyorlar.

 “İsrail“in bir akıl hastanesi olduğundan ve yönetimin delilerin elinde olduğundan şüphe duyanlar, Sde Taiman işkence tesisiyle ilgili haberleri takip etmiyor olmalı. Ağustos ayı başında dokuz İsrailli yedek askerin Filistinli bir rehineye sopayla toplu tecavüz suçlamasıyla tutuklanmasının ardından bir skandal patlak verdi. (Bu kişiler sadece işledikleri suç kameraya yansıdığı için suçlandılar, dolayısıyla ABD İsrailli yetkilileri göstermelik bir kovuşturmaya zorladı).

Dünyanın gözünde skandal, Sde Taiman'daki işkencecilerden sadece dokuzunun tutuklanmış olmasıydı. İsrail'in en kötü şöhretli işkence kampı olan Sde Taiman, uzun zamandır akla gelebilecek en ahlaksız işkence biçimlerinin düzenli ve sistematik olarak uygulandığı bir yerdi. İşkence hapishanesine girmeyi başaran az sayıdaki dış gözlemciden biri olan insan hakları avukatı Khaled Mahajneh şunları söyledi: “Muamele, Ebu Gureyb ve Guantanamo hakkında duyduğumuz her şeyden daha korkunç.” İsrail gazetesi Haaretz'e göre geçen sonbahardan bu yana Sde Taiman'da 30'dan fazla Filistinli rehine işkenceyle öldürüldü. 

Ancak “İsrail'de” skandal, dokuz çete tecavüzcüsünün tutuklanmış olmasıydı! Derhal, İsrail medyasının büyük bir bölümünde koro halinde desteklenen ve ülkenin birçok yerinde kudurmuş cinsel şiddete desteklerini göstermek için toplanan tecavüzcü yanlısı protestocuların yer aldığı bir “tecavüz hakkı” hareketi ortaya çıktı.

Tutuklamalar duyulur duyulmaz, parlamenter Zvi Sukkot ve Miras Bakanı Amichai Eliyahu'nun başını çektiği tecavüz yanlısı protestoculardan oluşan bir kalabalık Sde Taiman'ın kapısında toplandı. İki devlet adamı kalabalığı gardiyanlara saldırmaya, işkence kampını basmaya ve tecavüzcüleri serbest bırakmaya teşvik etti. Tecavüz hakkı isyancıları, üstünlükçü bakan Itamar Ben-Gvir'in polise verdiği durma emrinin de yardımıyla işkence kampı muhafızlarını alt edip kampın içinde çılgınca koşturunca arbede çıktı. Ancak kahramanları olan tecavüzcülerin işgal altındaki Batı Şeria'da bulunan Beit Lid'e nakledildiğini öğrendiler.

O akşam, tecavüz sevdalısı isyancı kalabalığı Beit Lid'e akın ederek bir askeri mahkeme binasını ve daha sonra da bir gözaltı merkezini işgal etti. Le Monde'a göre:

Aralarında maskeli, üniformalı, silahlı adamlar vardı ve bazıları tutuklulara yönelik çok sayıda şiddet eylemiyle suçlanan bir birim olan Force 100'ün amblemini taşıyordu. İktidardaki aşırı sağcı parti Likud'un milletvekili Tally Gotliv, diğer iki aşırı sağcı milletvekili ile birlikte dışarıdaki isyancılara tezahürat yaptı.

İsyancılar tecavüzcüleri hemen serbest bırakamadı. Ancak ülke çapında tecavüz yanlısı protestoların ve isyanların patlak vermesinden kısa bir süre sonra, İsrail televizyonlarında ve yazılı basınında tecavüz yanlısı görüşlerin yaygınlaşmasıyla birlikte, tecavüzle suçlanan on kişiden beşi tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı.

İlk protestolar ve ayaklanmalardan bu yana “tecavüz hakkı” İsrail siyasetinin ve toplumunun en üst düzeylerinde yüksek sesle savunulmaktadır. El Cezire'ye göre:

Başbakan Benyamin Netanyahu'nun iktidardaki Likud partisi üyesi Hanok Milwidsky, geçtiğimiz hafta İsrail Parlamentosu Knesset'teki Arap milletvekillerinden Ahmed Tibi'nin “bir kişinin makatına sopa sokmanın” meşru olup olmadığı sorusuna şu yanıtı verdi “Eğer o bir Nukhba [Hamas militanı] ise, her şeyi yapmak meşrudur! Her şeyi!”

ABD rejimi, neredeyse her kıtada yürüttüğü onlarca haksız savaşta, muhtemelen “İsrail”in işlediğinden çok daha fazla savaş suçu işlemiştir. Ancak Amerikalılar, çoğunlukla, en kötü suçlarıyla gösteriş yapmazlar. ABD'li yetkililer My Lai katliamı ve Ebu Garip cezaevi skandalı gibi olaylardan utanç duydular ve bazıları bu tür dehşetleri kural değil istisna haline getirmek için çok çalıştılar. 

Ancak İsrail'de istismarın en kötü biçimleri istisna değil kuraldır ve nüfusun çoğu olmasa da liderleri sistematik tecavüz, işkence ve savunmasız kadın ve çocukların öldürülmesini şevkle benimsemektedir. Robert Inkalesh'in yazdığı gibi: “İsrailli seçilmiş yetkililerin, kurbanlarına yaralarından ölecek kadar kötü bir şekilde sodomize eden çete tecavüzcülerini desteklemesi bile İsrail hükümeti hakkında bilmeniz gereken her şeyi anlatıyor.” 

Bir sapkınlık mı?

İsrail'in tecavüz hakkı çılgınlığı bir sapma mı? Ne yazık ki değil. Siyonist işgal 76 yıl boyunca sistematik olarak Filistin halkına karşı uzun vadeli ağır çekim bir soykırım uyguladı ve ahlaki değerleri, İsraillileri Sodom (Ehl-i Lut) halkıyla karşılaştırmanın Sodom'a bir hakaret olabileceği noktaya kadar bozuldu.

İsrail'in tecavüz hakkı protestoları, yerleşimci kolonisinin neredeyse inanılmaz bir ahlaksızlık sergileyen ilk kitlesel hareketi değil. BM yetkililerinin bir milyondan fazla Filistinlinin açlık tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu açıkladığı bir dönemde, İsrailli protestocu ve isyancılardan oluşan devasa kalabalıklar düzenli olarak gıda kamyonlarının önünü kesiyor. Gıda kamyonları geçtiğinde ise, aynı soykırımcı zihniyetle yoğrulmuş İsrail askerleri açlıktan ölmek üzere olan Filistinliler kamyonların etrafında toplanana kadar beklemekte ve ardından bazen bir seferde 100'den fazla Filistinliyi vurarak öldürmektedir.

Siyonistlerin en kötü suçlarının çoğu çaresiz kadın ve çocukları açıkça hedef almaktadır. İsrail çocukları sistematik olarak çeşitli yöntemlerle öldürmektedir:

* "Baba Nerede" adını verdiği, "Hamas üyesi olduğundan şüphelenilenler" evlerine dönene kadar bombalamaları geciktirmek ve böylece kadın ve çocuklarını da katletmek üzere tasarlanmış bir yapay zeka izleme sistemi kullanarak evlerini kasıtlı olarak havaya uçurmak.

*Çocukları ve bebekleri keskin nişancı tüfekleriyle düzenli hedef alarak vurmak, çoğu zaman aynı küçük bedene biri kafadan diğeri kalpten olmak üzere iki kurşun sıkmak. (Chris Hedges tarafından 2003 yılında rapor edildiği üzere, bu durum fiili bir ulusal politika meselesi olarak on yıllardır düzenli olarak devam etmektedir).

*Hamile kadınları karnından vurmakla övünmek: İsrail Savunma Kuvvetleri'nin en popüler tişörtlerinden birinde, karnında bir hedefle hamile olduğu görülen bir Filistinli kadın görülüyor ve üzerinde şu yazı yazıyor: "Bir atışta iki kişi ölür."

*Çok sayıda Filistinli sivili canlı canlı gömmek için düzenli ve sistematik olarak buldozerler kullanmak.

*Hem canlı hem de ölü bedenleri parçalamak için katil köpekleri salmak ve bu tür eylemleri filme almak, yayınlamak ve kutlamak.

*Gazetecileri sistematik olarak öldürmek; bu yazının yazıldığı Ekim ayından bu yana öldürülen toplam gazeteci sayısı 169'dur.

İsrail'in başına musallat olan tuhaf cinnet hali sayesinde, hem halk hem de liderlik düzeyindeki her türden Siyonist, normal bir toplumdaki (yani dünyadaki hemen her toplumdaki) normal insanlar gibi inkar etmek, kınamak ya da en azından utanç duymak yerine, korkunç derecede ahlaksız davranışlarıyla övünüyor. Filistinli kadın ve çocukların havaya uçurulmasını, enkaz altında ezilmesini ve beyaz fosforla yakılarak öldürülmesini kutlamak için tepeleri dolduran ve barbekü partileri veren tek halk İsraillilerdir.

İsrailli üst düzey yetkililerden oluşan uzun bir listenin soykırıma verdiği yüksek sesli destek sayesinde Uluslararası Adalet Divanı, normalde soykırım kovuşturmalarının tıkanma noktası olan kastı kanıtlamakta zorluk çekmedi. Netanyahu Filistinlileri “Amalek” olarak adlandırıyor, yani kadınlar ve çocuklar da dahil olmak üzere hepsinin yok edilmesi gerektiğini söylüyor. İsrail Savunma Bakanı Yoav Gallant Filistinlileri “insan hayvanlar” (dolayısıyla katledilmeye uygun) olarak adlandırıyor. Netanyahu'nun partisinden milletvekili Revital “Tally” Gotliv Filistinlilerin nükleer silahlarla yok edilmesini savunurken, bir başka bakan Amichai Eliyahu “Gazze'de savaşçı olmayan kimse yok” diyor ve nükleer silah kullanmanın “bir seçenek” olduğunda ısrar ediyor.

Bu hastalık nereden geliyor?

İsrail nasıl oldu da sadist psikopat katiller tarafından yönetilen bir akıl hastanesine dönüştü? Bir düşünce ekolü yerleşimci sömürgeciliğini suçluyor. Genellikle sol eğilimli akademisyenler tarafından öne sürülen bu analize göre, Avrupa sömürgeciliğinin suçları sayısızdır ve İsrail sadece kalan son yerleşimci kolonisidir. Cezayir'deki Fransız sömürgecilerin direnişe karşı kaybettikleri savaşta acımasızca davranmaları gibi, Polonya, Ukrayna ve Brooklyn gibi yerlerden gelen Filistin'deki Siyonist yerleşimci sömürgecilerin de Filistin direnişine karşı kaybettikleri savaşta kötü davranmalarını beklemeliyiz. 

“İsrail'in sadece bir başka yerleşimci koloni olduğu ve davranışlarının diğerlerine benzediği” iddiası en azından yakın zamana kadar savunulabilirdi, çünkü Filistin'deki Siyonist soykırımın tüm ahlaksızlığı, Yahudilerin ana akım medyada karar alma pozisyonlarında aşırı temsil edilmesi nedeniyle sistematik olarak gizlendi. Ancak, kısmen sosyal medyada 7/24/365 kanlı ayrıntılarıyla yayınlanan Gazze soykırımı sayesinde acı gerçekler artık ortaya çıkıyor.

Siyonistlerin Filistinlilere yaptıkları, Fransızların Kuzey Afrikalılara, İngilizlerin Kenyalılara ve Zimbabvelilere ya da Boerlerin siyah Güney Afrikalılara yaptıklarından çok daha kötüdür - bazı açılardan Kral Leopold'un Belçikalıları yönetimindeki Kongo'nun en kötü soykırım dönemiyle karşılaştırılabilir. 

Çoğunlukla, Avrupalı yerleşimci sömürgeciler, zulüm tarihlerine rağmen, yalnızca yerlilere hükmetmek ve onları sömürmek istemişlerdir, onları yok etmek ve yerlerine yenilerini koymak değil. Ancak Siyonistler düpedüz soykırım peşindeler. Filistin topraklarını yerli halkla paylaşmak gibi bir niyetleri yok. Onları topluca öldürmek ve hayatta kalanları da sürerek Filistin'i haritadan silmek istiyorlar. 

Yani Siyonistler sömürgeci oldukları için değil, soykırımcı bir ideolojiye sahip sömürgeciler oldukları için soykırımcıdırlar. Sıradan gözlemciler tarafından sıklıkla dile getirilen bir hipotez, Siyonistlerin acımasız davranışlarından Yahudilerin mağduriyetinin sorumlu olduğudur. Bu popüler psikoloji yorumuna göre, zavallı acı çeken Yahudiler Holokost sırasında o kadar kötü bir şekilde mağdur edilmişlerdir ki, aynı travmayı başkalarına da yaşatmaya mahkum edilmişlerdir ve Filistinliler de uygun hedeflerdir.

Bu açıklama muhtemelen bir parça hakikat içerir. Holokost, Yahudi tarihi ve mitolojisindeki sayısız pogrom ve sürgünün yanı sıra Tevrat'ta kayıtlı iyi bilinen olaylar (Musa ve Mısırlılar, Yeşu ve Filistinliler, Ester ve Persler, Çıkış ve Romalılar vb.) dahil olmak üzere Yahudilerin komşuları tarafından kötü muamele gördüklerini iddia ettikleri uzun bir olaylar listesinden sadece biridir.

Yani evet, Yahudilerin kendilerine hizmet eden mitolojik “tarihine” dayanan Yahudi ideolojisi gerçekten de tüm zulüm komplekslerinin anasına dayanmaktadır. Bu da Yahudilerin kendilerini, açıkça yanlış yaptıklarında bile her zaman haklı olan “Tanrı'nın Seçilmişleri” olarak hayal etmelerine yol açmıştır. (Ve tarihleri hakkında yalan söylemektedirler - açıkçası komşularının çoğuyla korkunç sorunlar yaşamış bir grup, bu sorunların ana kaynağıdır!)

Yahudi dini gerçekten de kendine özgü “Seçilmiş Halk”a başkalarının haklarına saygısızlık anlamına gelen bir tür kolektif narsisizm aşılamıştır. Amerikalı Yahudi yazar Ron Unz buna dikkat çekiyor:

Ancak ne yazık ki (Yahudiliğin) çok daha karanlık bir yönü de vardır; bu yön, özellikle Yahudiler ile Yahudi olmayanlar arasındaki ilişkiyi kapsar ve son derece aşağılayıcı bir terim olan goyim, Yahudileri tanımlamak için sıklıkla kullanılır. Açıkça söylemek gerekirse, Yahudilerin ilahi ruhları vardır ve goyimlerin yoktur, onlar sadece insan şeklindeki hayvanlardır... 2010 yılında İsrail'in en üst düzey Sefarad hahamı haftalık vaazında Yahudi olmayanların varlığının tek sebebinin Yahudilere hizmet etmek ve onlar için çalışmak olduğunu ilan etti.... Yahudi hayatlarının sonsuz bir değeri vardır, Yahudi olmayanların ise hiçbir değeri yoktur ve bunun da bariz politik sonuçları vardır. Örneğin, yayınlanan bir makalede önde gelen bir İsrailli haham, bir Yahudi'nin karaciğere ihtiyacı olması halinde, masum bir Yahudi olmayan kişiyi öldürüp onun karaciğerini almasının gayet normal ve hatta zorunlu olduğunu açıklamıştır.

İsrail'in soykırım çılgınlığının bir başka yorumu da bunun sadece Yahudi kabile zulmünden ve üstünlük kompleksinden değil, özellikle Yahudi mesihçi-milenyumcu eskatolojisinden kaynaklandığıdır. Geleneksel olarak Yahudiler İsa'nın Mesih olduğunu reddetmişlerdir. Bunun yerine, gerçek Mesih'in goyimleri (Yahudi olmayan halk) ezip geçen ve onları Yahudi yönetimine tabi kılan askeri bir fatih olacağını, öyle ki her Yahudi'nin yüzlerce ya da binlerce goyim kölesi olacağını söylerler. 

Maimonides'ten (1135-1204) itibaren Yahudi elitleri Mesih'in gelişinin Yahudi davranışlarıyla, özellikle de kitlesel dindarlıkla hızlandırılabileceğine inanmaya başladı. Birbirini takip eden nesillerde önde gelen birkaç haham, Yahudilerin Hıristiyanları ve Müslümanları kandırarak kıyamet savaşında birbirlerini yok etmelerini sağlayarak Mesih'in gelmesini sağlayabileceklerini savundu. Sonunda, 17. yüzyılda, Siyonizmin gerçek kurucusu, açık bir satanist olan Sabbatai Zevi, kendisini Siyonist mesih ilan etti ve Yahudileri kendisini Filistin'e kadar takip etmeye çağırarak tüm Yahudi cemaatini ayağa kaldırdı. Zevi'nin misyonu görünüşte başarısız olsa da, başka bir şeytani “Mesih” olan Jacob Frank, Zevi'nin kötülük felsefesini sistematik hale getirerek, Rothschild bankacılık hanedanlığının ve Siyonist projenin temelini oluşturan kabalistik Yahudiliğin sapkın bir formu olan Sabbatean-Frankizm'i kurdu.

Sabbatean-Frankistler “yasak olana izin veren” Şeytan'a dua ederler. On Emir'in tamamını ve aslında tüm ahlaki yasaları sistematik olarak ihlal ederler, suç ne kadar kınanırsa “tanrıları” olan Şeytan'dan o kadar ilahi ödül alacaklarına inanırlar. Bu tür insanlar için çaresiz masum kadınların ve özellikle de çocukların öldürülmesi ilahi bir ayindir.

Siyonizmin kurucusu, 1666'nın kendine özgü Şeytani Mesihi Sabbatai Zevi'den günümüzün şeytani tecavüzcülerine, işkencecilerine ve İsrail'in çocuk katillerine giden yol inkar edilemez ve açıktır. Bunun kaba hatları Gershom Scholem'in titiz çalışmalarında görülebilir ve Rothschild Siyonizminin Sabetaycı-Frankist ve dolayısıyla şeytani olduğu gerçeği İsrailli araştırmacı gazeteci Barry Chamish ve akıl hocası Haham Antelman gibi Yahudi kaynaklar tarafından doğrulanmıştır. 

Naturei Karta'nın dindar geleneksel Yahudi alimlerinin de onların analizlerine büyük ölçüde katılıyor olmaları kuvvetle muhtemel görünmektedir. Fransız-Faslı akademisyen Youssef Hindi, şu anda çevirisini yapmakta olduğum Occident et Islam'da belki de günümüze ulaşan en güçlü analizi yayınlamıştır. 

Dolayısıyla, en gaddar ve kutsal olmayan mesihçi-milliyetçi soykırımcı manyakların İsrail'i ele geçirdiği, şimdiye kadar tanık olunan en kötü sistematik ahlaksızlık programını başlattığı ve Sabetaycı-Frankist satanistlerin “kötülük yoluyla kurtuluş” dedikleri şeyi planladığı aynı anda maskenin iğrenç Siyonist çehresinden kayması tesadüf değildir.

Deccal'i işgal altındaki Kudüs'te dünya tahtına oturtmak niyetindeler ve yeterince kötü olabilirlerse bu projenin başarılı olacağını düşünüyorlar. Kötülüklerinin “karikatürize” görünecek kadar abartılı bir şekilde sergilenmesinin nedeni budur. 

Ancak İslami eskatalojiden bildiğimiz üzere Deccal eninde sonunda mağlup olacaktır. Filistin'in kutsal şehitleri boşuna ölmediler. Çünkü kötülük kendisine karşı iyiliği doğurur ve nihayetinde iyilik ve hakikat galip gelir, batıl ve kötülük yok olur. Nitekim, “Hak ve adalet gelmiş, yalan ve haksızlık ortadan kaldırılmıştır; doğası gereği yalan ve haksızlık ortadan kaldırılmaya mahkûmdur” (Kuran-ı Kerim, İsra Suresi: 81).

Bugün işgal altındaki Filistin'de gördüğümüz iyi ve kötü arasındaki savaş hakkındaki gerçek, dünya nüfusunun artarak daha büyük bir çoğunluğu için giderek daha açık hale geliyor. Deccal'in tüm hileleri, tüm medya propagandası ve iğrenç yalanları gerçeğin ışığının yükselmesini engelleyemez.

Kevin Barrett

Crescent International