İran, yaptığı bu operasyonu kontrollü ve sınırlı tutmak zorunda kaldı. Zira 7 Ekim "Aksa Tufanı"nından sonra bölgeye gelen ABD, İngiltere ve Fransa'ya ait savaş gemileri İran'dan gelecek her hangi bir saldırıyı önlemek için büyük bir teyakkuz hâlinde/eli tetikte bekliyor olmalarından dolayıydı. En azından bizim düşüncemiz bu yönde. İran Siyonist çeteye darbe vurmuştu vurmasına ama olayın birde kamufle ve perdeleme yönü vardı. Siyonist çete dünya kamuoyu nezdinde (olmayan) itibarını kollamanın derdine düşmüş ve basına görüntü ve yayın yasağı getirmişti. Türkiye kamuoyunda ise mezhep taassubu güden fitneci bazı çevreler İran'ın İsrail ile "danışıklı dövüş" ve "tiyatro" yaptığını iddia etmeye başlamıştı. (Devrimin ilk gününden itibaren İran'a yönelik itibar cellatlığının son versiyonlarından biri de bu tezvirat metaforuydu.)

ABD ve Avrupa ülkeleri Siyonist çete lideri Netanyahu'ya geçmiş olsun dileklerini bildirerek tıpkı 7 Ekim'de olduğu gibi İsrail ile dayanışma içerisinde olacaklarının taahhüdünde bulundular. "İsrail'in kendisini savunmaya hakkı var" diyerek her türlü desteğe hazır olduklarını dile getirdiler. Bu beyanatlara misilleme olarak İran Genel Kurmay Başkanı, "Eğer Amerika devreye girip bize saldıracak olursa, bölge ülkelerinde bulunan ABD üslerini vururuz" tehdidinde bulundu. Bu tehdit karşısında ABD geri adım atmak zorunda kaldı. Siyonist çete lideri Netanyahu ise ısrarla ABD'nin İran'a saldırmasını istiyordu. Çünkü Siyonist çete nezdinde tek tehlikeli düşman ülke İran'dı. (Gazeteci Netanyahu'ya soruyor, "Bize üç düşman ülke ismi sayar mısın?" Netanyahu cevap veriyor: "Bir İran, iki İran, üç İran.")

İran bu misilleme operasyonunda Tel Aviv, Hayfa, Aşkelon, Nakab ve Kudüs kentlerinde bulunan Siyonist işgal çetesinin askerî tesislerini vurmuş oldu. (Operasyon öncesi Hizbullah "Demir Kubbe"nin etkisini kırmak için yüzlerce füze fırlattı.)

Uluslararası arenada İran'ı haklı kılan diğer bir husus ise, aradan 2 hafta geçmesine rağmen Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nden bir kınama mesajı bile çıkmamış olmasıydı. İran misilleme hakkını kullandıktan sonra ABD, İngiltere, Fransa ve Almanya her ne kadar Siyonist çeteye destek mesajları vermiş olsalar da fiilî bir girişimde bulunmaktan kaçındılar.

İran bu operasyonda 300 SİHA ve 100 seyir/balistik füze kullandı. İran, bu saldırısıyla sadece askerî üsleri hedef alarak kontrollü nokta atışı yaptı. İran, aslında etki gücü yüksek Fettah-2 hipersonik füzeler kullanabilirdi. İran, bir yönüyle bu ilk operasyon ile prova yaptı diyebiliriz. İran, 57 Müslüman ülke içerisinde değerli yalnızlığını göz önünde bulundurarak stratejik anlamda bu dar kapsamlı operasyonla yetindi. Daha kapsamlı bir operasyon yapacak olsa kendisine arka çıkacak bir başka Müslüman ülke yok. Oysa düşman cenahında Haçlı-Siyonist ittifakı kolektif irade sergiliyor. Bütün "Atlantik İttifakı" karşısında duruyor; ayrıca Müslüman ülkelerin bir kısmı bu şer ittifakına lojistik sağlamaya hazır bekliyor. Onlar birlik olmuş, İran ise tek başına.

Hiç kuşkusuz, Gazze'yi yardımsız-naçar bırakanlar İran'ı da yalnız bırakacaklardır. İran, Filistin davasına sahip çıkma adına bir Müslüman ülke olarak sahada tek başına da olsa bu operasyon ile düşmana korku salmayı başardı. İşin en acı veren yönü ise, İran'ın fırlattığı SİHA ve füzeleri İsrail'den önce Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri ve Ürdün'ün engelleme çabasına girmesiydi. Bu nasıl bir ihanettir böyle? Filistin davasına sahip çıkmıyorsunuz bari sahip çıkana engel olmaya çalışmayın. (Elbette ki, "Abraham Sözleşmesi" kapsamında yapılan "askerî işbirliği anlaşması" gereği katil Siyonist çeteyi savunmak zorundalar.)

2. Sadık Vaad operasyonuna gelince:

31 Temmuz 2024 tarihinde HAMAS Lideri İsmail Haniye Tahran'da alçakça suikasta uğrayıp şehid olmuştu. Akabinde 27 Eylül 2024 tarihinde Beyrut'un Dahiye kasabasında Hizbullah Lideri Seyyid Hasan Nasrallah yine alçakça bir suikastle şehid edilmişti. Bu namertçe ve kalleşçe yapılan suikastlara misilleme olarak

İran, 1 Ekim 2024 tarihinde Siyonist çetenin askerî ve stratejik hedeflerine yönelik füzeli saldırılar gerçekleştirdi. Vurulan hedefler arasında MOSSAD karargâhı başta olmak üzere Nevatim, Ramon ve Golan Tepeleri’nde bulunan askerî üsler vardı. Bu üslerde tank ve zırhlı araçlar bulunuyordu. Söz konusu üsler etkin vuruşlarla büyük oranda tahrip oldular. Ayrıca Domina Nükleer Santralı'nda bazı tesisler de vuruldu. İranlı askerî yetkililer füzelerin büyük oranda hedefine başarıyla ulaştığını açıkladı.

Bu saldırı sonrası İran’ın farklı şehirlerindeki halklar ile Ürdün, Irak ve Gazze halkları sevinç gösterileri yaptı.

Ensarullah, Hizbullah, Haşdi Şabi, HAMAS ve İslamî Cihad mesulleri bu başarıyı kutladı. Öte yandan, İsrail’i destekleyen ülkeler arasında ABD, İngiltere, Fransa, Almanya ve Kanada İran’ın saldırısını kınadı...

İşgalci İsrail ABD ve diğer Batılı ülkelerin desteğine güvenerek 26 Ekim 2024 tarihinde, İran’ın saldırılarına karşılık olarak, Tahran, Huzestan ve İlam illerinde bulunan bazı askeri merkezlere hava saldırısı düzenledi. Bu durumda İran'a tekrar misilleme hakkı doğmuştu. Ancak İran 3. Sadık Vaad operasyonundan söz etmesine rağmen "stratejik sabır" taktiği ile kendisini rölantiye aldı. Aradan aylar geçtikten sonra bir de baktık ki, misillemeye muhatap olmadığından dolayı kendisinde özgüven oluşan şirret İsrail 13 Haziran gecesi sabaha karşı İran'a geniş kapsamlı bir saldırıda bulundu. Eş zamanlı olarak İran'ın içerisine sızmış olan MOSSAD ajanları nokta atışları yaparak başta Genel Kurmay Başkanı Muhammed Bakırî ve Devrim Muhafızları Ordusu Komutanı Hüseyin Selami olmak üzere komuta kademesinden birçok üst düzey general ile çok sayıda nükleer bilim insanı şehid edildi. (HAMAS Lideri İsmail Haniye suikastinde olduğu gibi bu durumu da bazı askerî stratejistler "güvenlik zafiyeti" olarak değerlendirdi.) Bu ani gelişme karşısında dünya nefesini tutmuşken bizdeki bazı aklıevvel kişiler İran'ı tahkir edercesine yorumlar yapmaya başladılar. Yapılan yorumlarda gördüğümüz üzere İran'ın vurulmasına Siyonistlerden daha çok içimizdeki bazı piyonlar sevinmişti. Mezhep taassubu güden bazı cemaat müntesipleri ise Cuma namazı çıkışında cami önlerinde tatlı dağıttılar. Ne kadar acı değil mi? Müslüman bir ülkeye Siyonist çete saldırı yapıyor, suikastlerle en değerli insanlarını katlediyor, mezhep yobazları mutluluklarını izhar etmek için kalkıp tatlı dağıtıyor.

Akşam olduğunda ise bu aklı müşevveş nesebi gayri sahih zümrenin hevesleri kursaklarında kaldı. İran öyle bir misillemeye girişti ki, bu ne 1. Sadık Vaad ve ne de 2. Sadık Vaad operasyonlarına benziyordu. İran öyle bir vuruyordu ki, buna "tiyatro" ve "danışıklı dövüş" demek mümkün değildi. 12 gün süren bu savaşta İran "Demir Kubbe"yi kevgire çevirerek işgal topraklarında en stratejik noktalardan vurmadık yer bırakmadı. İran, bu operasyonu etki gücü yüksek hipersonik füzelerle gerçekleştiriyordu. İran’ın 12 gün içerisinde vurduğu stratejik noktaların listesini çıkaracak olursak şöyle bir sıralama yapabiliriz:

1- Savunma Bakanlığı binası.

2- Başkanlık binası.

3- Netanyahu'nun konutu.

4- Askerî Planlama Ve Yönetim Merkez binası.

5- Hayfa Nükleer Enerji Santralı.

6- Nükleer Araştırmalar yerleşkesi.

7- Weizmann Bilim Enstitüsü, nükleer, fizik-kimya, yapay zeka ve biyo teknoloji alanlarındaki faaliyetleriyle savunma teknolojilerine büyük katkı sağlayan merkez.

8- MOSSAD karargâhı.

9- Uzun menzilli hava operasyonlarında kullanılan ve F-35'lerin konuşlandığı en büyük üslerden biri olan Negev çölündeki Ovda Hava Üssü.

10- Rafael Savunma Sanayi Tesisleri.

11- Demir Kubbe için hava savunma sistemlerinin geliştirildiği, ayrıca ileri teknoloji, füze ve radar sistemlerinin tasarlandığı Kippat Barzel Hava Üssü.

12- İsrail ithalatının % 40'ının yapıldığı Hayfa Limanı. Hayfa Limanı ticarî yük taşımacılığının yanı sıra askerî ve lojistik faaliyetlerde kullanılıyordu.

13- İsrail'in en büyük petrol rafinerisi Pazam.

14- ABD Büyükelçilik binası.

15- Rişon Lezion Araştırma Geliştirme Merkezi. Bu merkezde yüksek teknoloji adına ARGE çalışmaları yürütülüyordu.

16- Tel Aviv'deki borsa binası.

17- Askerî istihbarat ve casus ağının bulunduğu komuta merkezi.

18- Tel Nof 8 Hava Üssü. Burası sadece bir üs değil, aynı zamanda pilot eğitim merkezi. Buradaki tahribat çok yüksek.

19- 6. Hava Üssü. Burası da pilot eğitim merkezi olmaktadır.

20- İleri teknoloji ve çip üretim merkezi.

21- Ben Goriyon Hava Limanı.

22- Hayfa limanına yakın doğalgaz tesisleri.

23- Nevatim Hava Üssü.

İran'ın 23 adet stratejik merkezi vurmasıyla işgalci İsrail tarihinde ilk defa böylesine kapsamlı ve sarsıcı bir darbe yemiş oldu. Dehşete kapılan Siyonist çete, etki gücü yüksek bu darbelerden dolayı ısrarla ABD'nin savaşa dahil olmasını istemesi tam bir fiyasko olarak değerlendirilmektedir. ABD'nin göstermelik bir operasyonla yetinmesi Siyonist çeteyi hayal kırıklığına uğrattı ve çaresizlik içerisinde ateşkes talebinde bulunmak zorunda kaldı...

Bu 12 günlük süreçte Siyonist çetenin elit tabakası Kıbrıs ve Mısır'a tahliye edildi. Aksa Tufanı sürecinde Refah sınır kapısını kapalı tutup mazlum ve çaresiz Gazze halkına gıda ulaşımını engelleyen Mısır hükümeti İran'ın bu saldırısında sınır kapısını Siyonist çete vatandaşlarına açıp onları tatil beldesi olan Sharm El-Sheyh’teki lüks otellere yerleştirdi ve bu şekilde güvenliklerini sağlamış oldu.

Sığınaklarda yaşayan normal halk ise Yahudi olmayan sezon işçilerini yanlarına almadı. Bu nedenle sığınak kapılarında arbede yaşandı. Siyonist çetenin mantığı bu...

Ayrıca öte yandan, elit tabaka haricindeki halka yurtdışı çıkışı yasaklandı. Çünkü halkın canlı kalkan olarak kullanılması gerekiyordu. Buna rağmen 1 milyon dolayında insan yüksek meblalar ödeyerek deniz yoluyla (yat ve botlarla) kaçmayı başardı. Diğer halk ise 12 gün boyunca sığınaklardan çıkmadı. Gün içinde sığınaklardan dışarı çıkan insanlar karşılarında enkaz yığınlarını görünce büyük şoklar yaşadılar ve kameralar karşısına geçip, "Sorry İran" (Özür dileriz İran, yeter bizi bombalama İran, bizi affet İran) diyerek gözyaşları içerisinde feryad figan ağlamaya başladılar.

Aynı şekilde Tel Aviv ve diğer şehirlerdeki tahribatı ve enkaz yığınlarını gören Amerika'daki Siyonistler İran'ın saldırıları durdurması için sokak ve caddelerde miting yapıp, "Sorry İran, sorry İran" (Bizi affet İran, bizi affet İran) diyerek gözyaşları içerisinde slogan attılar. 20 aydır Gazze'de yaşanan vahşet ve soykırıma sessiz kalanlar şimdi salya-sümük feryad ediyorlar...

Her şeyden önce İsrail Filistin toprakları üzerine çökmüş gayri meşru bir varlıktır ve oradan sökülüp atılmalıdır. Denizden nehire bütün Filistin toprakları Filistinlilere aittir. Merhum İmâm Humeynî, "İsrail İslâm coğrafyasına saplanmış bir hançerdir, mutlaka oradan sökülüp atılmalıdır" diyerek İslâm Cumhuriyeti mesullerine sorumluluk hedefini göstermişti. İran, devrimin ilk gününden itibaren bunun uğraş ve çabasını vermektedir. "3. Sadık Vaad" operasyonu bu yolda verilen mücadelenin sona yakın aşamasıdır.

İslâm ümmeti olarak hiç kuşkusuz bu savaşın son destinasyon olmasını ve İsrail'in zevali ile sonuçlanmasını isterdik. Ancak bu 12 gün süren savaş ileri bir aşamada çok farklı/çok acı bir manzara karşımıza çıkarabilirdi. Bakınız, öncelikle her koşulda Siyonist çetenin varlığını korumaya yeminli büyük şeytan Amerika var karşımızda. Ki bildiğiniz üzere bu melun Amerika'nın geçmişteki canavarca işlemiş olduğu toplu katliamlardan dolayı sicili bozuk. Teslim olmuş Japonya'ya iki tane atom bombası attı. ABD, Vietnam'da 6 milyon dolayında insanı katletti. ABD, Saddam zalimini piyon olarak kullanıp Irak ordusunu İran'a saldırttı ve 8 yıl süren bu savaşta 1,5 milyon insanın ölümüne sebebiyet verdi. ABD, Afganistan'da 1.5 milyon insanı katletti. ABD, Irak'ta 1,5 milyon insanı öldürdü. ABD, Libya'da 500 bin insanın hayatını sonlandırdı. ABD, terör örgütlerine silah ve mühimmat tedarikiyle Suriye iç savaşını çıkardı ve 13 yıl içerisinde 1 milyon dolayında insanın öldürülmesine aracı oldu. ABD, böylesine sicili bozuk canavar bir ülke. İran ateşkese razı gelmeyip İsrail'e darbe vurmaya devam etseydi başta Tahran olmak üzere birkaç şehire atom bombası atılmayacağının garantisini kimse veremezdi. Hiç kuşkusuz bu canavarlığı İsrail'den önce ABD yapardı. Çünkü geçmişte yaptıkları gelecekte yapacaklarının teminatıdır. ABD öylesine eli kanlı katil bir devlet ki, kendisine muhalefette olan hiçbir ülke güvende değildir. Buna kendisine piyonluk yapan ülkeler de dahil. (Saddam ABD'ye 8 yıl piyonluk yaptı, sonra akîbeti ne oldu?)

ABD, bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da ne Birleşmiş Milletler'i dinler ne uluslararası sözleşmeleri dikkate alır. Fuzulî'nin dediği gibi: "Düşman kavî, dost bi vefa." (Düşman güçlü, dost vefasız.) Dost öylesine vefasız ki, İran'ın fırlattığı füzeleri Siyonist çeteden önce engelleme çabasına giriyor. Bu durum karşısında İran tek başına ne yapsın? Ancak bu kadarını yapabildi. İran bi iznillah zor olan bir işi başardı. 77 yıllık Siyonist çetenin yenilmezlik imajını yerin dibine geçirdi. İran bu zafer ile sadece İslâm ümmetine değil, vicdanı hür halklara moral kaybağı oldu. Soykırımcı Siyonist katil sürüsünden sadece Müslümanlar değil her vicdan sahibi insan nefret ediyor. Bu zafer erdem sahibi her insanın yüreğini serinletti. İtalyan arkadaşım Salvadore Martella bu 20 aylık süreçte defalarca beni arayıp, mazlum Gazze halkına sahip çıkmayan İslâm ülkelerini eleştirip durdu. TV programlarımda bu arkadaşımın haklı eleştirisini dile getirmiştim. Şimdi ise memnuniyetini bildirmek için beni arayıp şahsımda İran'ı tebrik etti. Arkadaşım Salvadore'nin en çok eleştirdiği ise Filistin'in çevresindeki işbirlikçi/hain Arap ülkeleriydi...

İran'ın fırlattığı füzeleri ABD ile koordineli bir şekilde hareket eden Arap ülkeleri engelleme çabasına girdi. Eğer fırlatılan füzeler ilk engelleri aşarsa bu sefer ABD Irak'taki üslerini devreye sokuyor. Buradan kurtulanlar Ürdün hava sahasına girince bu sefer Suudi Arabistan ve Ürdün'ün patriot hava savunma sistemleri ateşleniyor. Eğer burası da geçilirse Kızıl Deniz'deki ABD savaş gemilerindeki patriotlar engel oluşturmaya çalışıyor. Yine aynı anda, eş güdümlü olarak Akdeniz'deki İngiliz ve Amerikan gemileri devreye girip füzeleri vurmak için harekete geçiyor. Bu sefer, bu engelleri aşan füzeler işgal topraklarının hava sahasına girince "Demir Kubbe" engeli ile karşılaşıyor. Kısacası Atlantik Paktı'nın oluşturduğu koalisyon güçlerinin ve bunlara hempalık yapan Müslüman bölge ülkelerinin engelleme çabalarını yara yara geçmeye çalışan İran füzeleri oldukça fire vermesine rağmen bütün bu badireleri aşarak bi iznillah hedefine ulaşmayı başarıyordu. İran bu süreçte sadece işgalci İsrail'e karşı değil, yedi düvel küresel şer cephesine karşı savaştı. Ayrıca az önce ifade ettiğimiz gibi Müslüman ülkelerin bir kısmı Siyonist çeteye destek oldu. Kürecik ile, akaryakıt sevkiyatıyla ve ticareti kesmemekle destek olduğu için söz konusu ülkelerin arasına Türkiye'yi de eklemek zorundayız...

1967 (6 Gün Savaşı) ve 1973 (Yum Kippur Savaş) dahil olmak üzere işgalci İsrail 77 yıllık tarihinde ilk defa böylesine şiddetli bir darbe yemiş oldu. Hatırlayacağınız üzere, 6 Gün Savaşı'nda İsrail 4 Arap ülkesini tarumar edip dize getirmişti. Saldırıyı başlatan taraf Arap ülkeleri olmasına rağmen aynı zillet manzarasını "Yum Kippur Savaşı"nda da görmüştük. İsrail özellikle Yum Kippur baskısından sonra benzeri bir saldırıya maruz kalmamak için ABD ve İngiltere'nin katkılarıyla askerî envanterini olağanüstü şekilde güçlendirmişti. Bu güçlü donanım sayesinde İsrail uluslararası arenada adete "yenilmezlik" imajına sahip olmuştu. Bu yüzden bölgedeki Arap ülkeleri İsrail'e teslim bayrağını çekip onun varlığını kabul etmiş ve en son her alanda dayanışma içerisinde olacaklarının ve Filistin'in yok edilmesini içeren "Abraham Sözleşmesi"ne imza atmış oldular. Bir tek Suriye hükümeti Siyonist çeteye teslim bayrağını çekmemişti. Onu da alaşağı ettiler ve yeni hükümet "Abraham Sözleşmesi"ne büyük bir pişkinlik ve teslimiyet içerisinde imza attı. Karşılarında tek engel İran kalmıştı. Ne yapıp edip İran'ı da bertaraf etmeliydiler! Özellikle "Aksa Tufan"ı başlamasıyla İran hedef tahtasına oturtulmuş oldu. Çünkü "Direniş Cephesi"ni konsolide eden İran'dan başkası değildi. İsrail bu nedenle İran'ın Şam'daki Büyükelçilik binasını vurdu, ardından bizzat İran'a saldırılarda bulundu. İran stratejik sabır göstererek iki misilleme hakkını yumuşak bir taktikle geçiştirdi. Yukarıda söz konusu ettiğimiz gibi bazı aklıevveller bu palyatif durumu "tiyatro" ve "danışıklı dövüş" diye yorumladı. İsrail tuzağa çekildiğinin farkında olmadan 13 Haziran sabahı İran'a yönelik hava saldırısında bulundu. Sonrasında olanlar oldu ve şirret İsrail tarihinde ilk defa öylesine bir darbe yedi ki bunun şokundan kurtulması mümkün olmayacaktır. İran için ise bu bir başlangıç. Çünkü İran, devrimin ilk gününden itibaren İsrail'i haritadan silmeyi hedefine koymuş. İran, "3. Sadık Vaad" operasyonunu ile adeta bu işin provasını yapmış oldu. Bütün dünya bunun başarılı bir prova olduğunu gördü. Şimdi sadece İslâm ümmeti değil, İran'a dünyanın erdem sahibi bütün halkları hayranlık duymaktadır. Soykırımcı canavara vurduğu darbe İran'a onurlu bir itibar kazanırdı. İran, bu 12 günlük savaşta dünya kamuoyu nezdinde takdir edilmeyi fazlasıyla hak etti. Artık ümmet İran'ın nihai zaferi için dua etmektedir. Rabbim Kûr’ân-ı Kerim'de müjdelediği üzere o günleri de gösterecektir inşAllah...

Peki şirret İsrail bu savaşla neyi hedefliyordu? Bildiğiniz üzere kan içici Netanyahu saldırı öncesi İran halkına İslâmî rejime karşı ayaklanmalarını önerip durdu. Netanyahu, İran'ın içindeki muhalifleri kışkırtarak/provake ederek aklı sıra iç isyan başlatacaktı. Gördük ki, bu şeytanî provakasyonlar karşısında İran halkı daha da kenetlenmiş oldu. İsrail halkı yurtdışına kaçma derdine düşerken İran halkı ise yurdışında olanlar ülkelerine dönüş yaptı. İsrail bu konuda tam bir sükutu hayale uğradı. İsrail'in ikinci amacı uranyum tesislerini imha etmekti. Amerika imdadına yetişmesine rağmen muvaffak olamadılar. Üçüncü olarak İsrail İran'ın füze rampalarını tesirsiz hâle getirmek istiyordu. Bunda da emeline ulaşamadı. İsrail bu savaşta büyük bir fiyasko ile hezimete gark oldu.

İsrail eğer ilerleme kaydetseydi asla ateşkes talebinde bulunmazdı. İsrail baktı ki, kesintisiz bir şekilde füze akışı devam ediyor ve darbe üzerine darbe yeniyor, alelacele ateşkes çağrısında bulundu. Nihayetinde bu 12 günlük savaş İran'ın zaferiyle sonuçlanmış oldu. Elbette ki bu zafer, nihai zafer için kilometre taşıdır. Asıl zafer yakın bir gelecekte inşAllah...