“Reyyan İbn-i Şebib (a.s) İmam Rıza’nın (a.s) huzuruna vardığında, İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bugün Muharrem’in ilk günüdür. Eğer ağlamak istiyorsan Hüseyin’e (a.s) ağla.”

İmam Rıza’nın (a.s) tavsiyelerinin diğer bir bölümünde şöyle geçmektedir: “Ey İbn-i Şebib! Ne zaman Hüseyin b. Ali’yi (a.s) hatırlasan şöyle de: “Ben de onlarla beraber olsaydım da ben de o büyük lütfe nail olsaydım, ben de muradıma erseydim”

Ne zaman İmam Hüseyin’i (a.s) hatırlasan bu “Keşke”yi söyle.

Bu yani ne demek? Bunun bir mesajı ve anlamı var. Yani “Keşke ben de din yolunda cihad etme ve din yolunda şehit olma düşüncesinde olsam demektir. Bu “Keşke” “Keşke”ler şehadet arzusudur, cihad arzusudur, mücadele arzusudur. Öyleyse bu canlı ve zinde bir mesajdır. Bu batıl ve boş bir hayal ve arzu değildir, bu bir emirdir ve şöyle buyurmaktadır: “Ne zaman Şehitler Serveri İmam Hüseyin’i (a.s) hatırlasan de ki; “Keşke ben de onlarla beraber olsaydım da ben de o büyük lütfe nail olsaydım, ben de muradıma erseydim”

Öte yandan yine aynı mesaj vardır. Bize sadece şehitleri selamlayıp, keşke yanınızda olsaydık, sizin yolunuzdan yürüseydik demekle kalmadılar. Onlara da “Keşke bizimle olsaydınız, burada ne olduğunu anlasaydınız” deyin buyurmuşlardır.

Yasin Suresi’nin şehidi (Habip Neccar) de bunu söylüyor.

Yasin Suresi’nin şehidini (Habip Neccar) incelediğinizde bu şehidin hayatta olan bizlere Yasin Suresi’nde geçen mesajı şudur: “Keşke kavmim, Rabbimin beni bağışladığını ve beni ikram edilenlerden kıldığını bilseydi!”